مدح و منقبت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
آمـدم باز کـنـم چـشـم پُـر از بـاران را و به عطر نجـف آغـشته نمایم جان را آمدم در طلب سورۀ والشمس و ضحی یک دل سیـر تمـاشا کـنم این ایوان را آدم و نـوح و محـمـد به حـرم آمـده‌انـد تا به الگوی عـلی شرح دهند انسان را آیه آیه همه جا مدح عـلی می‌خـوانـدند ای دل غـافـل من باز بخـوان قرآن را أَفَــمَـنْ كَـانَ عَــلَـىٰ بَـيِّــنَــةٍ مِـنْ رَبِّــهِ؟ جز علی کیست که روشن کند این برهان را خواسـتم شـمّه‌ای از رزم عـلی بنویسم نتـوانم که به تصویـر کـشم طـوفان را او که از بدر و اُحد، خیبر و خندق آمد تا به شمشیر دودم مسخ کند شیطان را شاخـص عـدل الـهی بُـوَد و می‌سنجـند به تـرازوی مسـاوات عـلی، میزان را آنچه گـفـتیم فقط قـطره‌ای از دریـا بود من که نشناخـتم آن وسعت بی‌پایـان را |